مدرک بین المللی موسیقی بگیر

استودیو شهر آشوب

<h3>ساختمان ویولن</h3>
<p>ویولن از بخش&zwnj;های مختلفی چون جعبه&zwnj;ی طنینی(کاسه&zwnj;ی رزونانس)٬ دسته٬ خرک٬ گوشی&zwnj;ها٬ پل٬ باس بار٬ گریف٬ سیم&zwnj;گیر٬ سیم&zwnj;ها و شیطانک ساخته&zwnj;شده&zwnj;است.جعبه&zwnj;ی طنینی که جعبه&zwnj;یی چوبی و توخالی است شامل صفحه&zwnj;ی رویی ساز٬ صفحه&zwnj;ی زیرین ساز و دو کلاف کناری ساز می&zwnj;شود. بر روی این جعبه دو حفره&zwnj;ی بزرگ به شکل حرف اف انگلیسی کنده شده است تا صدای ساز از آن&zwnj;ها خارج شود.چهار سیم ساز به گوشی&zwnj;های بالای ساز متصل می&zwnj;شوند٬ از روی گریف ساز می&zwnj;گذرند٬ بر روی خرک سوار می&zwnj;شوند و در نهایت به سیم&zwnj;گیر پایین ساز متصل می&zwnj;شوند. نام چهار سیم ویولن به ترتیب عبارتند از می٬ لا٬ ر٬ سل. آرشه&zwnj;ی ساز ویولن تکه چوبی است که معمولا سی و پنج سانتی&zwnj;متر طول دارد و رشته&zwnj;ای از موهای دم اسب در طول آن کشیده&zwnj;شده و به دو سر آرشه متصل می&zwnj;شود.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا ویولن</h3>
<p>ویلون به دلیل گستره&zwnj;ی صدایی بسیار زیری که دارد در کلید سل نوشته می&zwnj;شود. نوازنده هگام نواختن٬ ساز را روی شانه&zwnj;ی چپ خود قرار می&zwnj;دهد٬ انگشتان دست چپش بر روی گریف ساز حرکت می&zwnj;کنند٬ آرشه را میان گریف و خرک بر روی سیم&zwnj;ها می&zwnj;کشد و به این ترتیب صدای دل&zwnj;بخواه تولید می&zwnj;شود. با کشیدن آرشه روی سیم٬ هوا مرتعش و صدا تولید می&zwnj;شود. از مشهورترین قطعاتی که برای ویولن نگاشته شده است می&zwnj;توان به کنسرتو برای ویولن و ارکستر اثر یوهانس برامس٬ کنسرتو برای ویولن و ارکستر اثر پیتر ایلیچ چایکوفسکی و هم&zwnj;چنین قطعات سولوی سونات ها و پارتیتاها اثر یوهان سباستین باخ اشاره کرد. از مشهورترین نوازندگان ساز ویولن می&zwnj;توان به داوید اویستراخ٬ یٍهودی منوهین٬ ایتساک پرلمن اشاره کرد.</p>
<h3>تاریخچه ویولن</h3>
<p>تاریخ&zwnj;چه&zwnj;ی ویولن در اروپا به قرن نهم میلادی بازمی&zwnj;گردد و حتی بسیاری معتقدند این ساز نمونه&zwnj;ی تکمیل شده&zwnj;ی ساز رباب است. ویولن به طور رسمی اولین بار در قرن شانزدهم در ایتالیا استفاده شد. به مرور زمان در قرن هجدهم و نوزدهم میلادی٬ تغییرات و تعمیراتی روی آن صورت گرفت تا به شکل امروزی در&zwnj;آمد. مشهورترین سازنده&zwnj;های این ساز از قرن شانزدهم تا نوردهم میلادی٬ استرادیواری٬ گوارنری و آماتی بوده&zwnj;اند. در نهایت در قرن نوزدهم میلادی تغییرات متمایزی در این ساز به وجود می&zwnj;آید٬ باس بار آن ضحیم&zwnj;تر می&zwnj;شود و زاویه&zwnj;ی گریف آن تغییر می&zwnj;کند.</p>

ویولن را می توانید آنلاین و حضوری در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه آموزش ببینید.

با تاریخچه ساز ویولن آشنا شوید

آموزش ویولن

ویولن

<h3>ساختمان ویولا</h3>
<p>ویولا در ساخت و مصالح بسیار شبیه ویلن است. طول یک ویولای بزرگ استاندارد از سی و هشت سانتی&zwnj;متر الی چهل و شش سانتی&zwnj;متر می&zwnj;تواند باشد.معمول&zwnj;ترین طول ساز ویولا٬ چهل و یک سانتی متر می&zwnj;باشد. ویولا از بخش&zwnj;های مختلفی چون جعبه&zwnj;ی طنینی(کاسه&zwnj;ی رزونانس)٬ دسته٬ خرک٬ گوشی&zwnj;ها٬ پل٬ باس بار٬ گریف٬ سیم&zwnj;گیر٬ سیم&zwnj;ها و شیطانک ساخته&zwnj;شده&zwnj;است.جعبه&zwnj;ی طنینی که جعبه&zwnj;یی چوبی و توخالی است شامل &nbsp;صفحه&zwnj;ی رویی ساز٬ صفحه&zwnj;ی زیرین ساز و دو کلاف کناری ساز می&zwnj;شود. بر روی این جعبه دو حفره&zwnj;ی بزرگ به شکل حرف اف انگلیسی کنده شده است تا صدای ساز از آن&zwnj;ها خارج شود.چهار سیم ساز به گوشی&zwnj;های بالای ساز متصل می&zwnj;شوند٬ از روی گریف ساز می&zwnj;گذرند٬ بر روی خرک سوار می&zwnj;شوند و در نهایت به سیم&zwnj;گیر پایین ساز متصل می&zwnj;شوند. نام چهار سیم ویلن به ترتیب عبارتند از لا٬ ر٬سل٬دو است. آرشه&zwnj;ی ساز ویولا تکه چوبی است که معمولا سی و پنج سانتی&zwnj;متر طول دارد و رشته&zwnj;ای از موهای دم اسب در طول آن کشیده&zwnj;شده و به دو سر آرشه متصل می&zwnj;شود.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا ویولا</h3>
<p>همان&zwnj;طور که گفته&zwnj;شد ویولا کمی از ویلن بزرگ&zwnj;تر است و این امر باعث می&zwnj;شود دست نوازنده بیش&zwnj;تر کشیده&zwnj;شود. ویولا در اندازه&zwnj;های مختلف وجود دارد و امروزه نوازندگان به نسبت اندازه&zwnj;ی دست چپ خود انتخاب می&zwnj;کنند. ساز ویولا به دلیل گستره&zwnj;ی صدای میانی (آلتو) که دارد در کلید دوی خط سوم نوشته می&zwnj;شود . اگر گاهی بخواهند از گستره&zwnj;ی صدایی زیرتری استفاده کنند نت&zwnj;ها در کلید سل نوشته می&zwnj;شود. از مهورترین قطعات ویولا می&zwnj;توان به کنسرتو برای ویولا و ارکستر اثر جورج فیلیپ تلمان و هم&zwnj;چنین قطعاتی از فرانتس هوفمایستر و کارل اشتامیتز اشاره کرد.از نوازندگان مشهور ویولا می&zwnj;توان از پینکاس زوکرمن٬ ماکسیم ونگروف و یوری باشمیت نام برد.</p>
<h3>تاریخچه ویولا</h3>
<p>از قرن هجدهم میلادی٬ ساز ویولا صدای میانی خانواده&zwnj;ی سازهای زهی آرشه&zwnj;ای بوده است. در گذشته ویولا اندازه و نام&zwnj;های گوناگون داشته&zwnj;است. آلمانی&zwnj;ها از کلمه&zwnj;ی براچه استفاده می&zwnj;کردند٬ ایتالیایی&zwnj;ها از کلمه&zwnj;ی براتزو استفاده می&zwnj;کردند. فرانسوی&zwnj;ها به ویولا٬ ویول بزرگ و ویول کوجک می&zwnj;گفتند. امروزه فرانسوی&zwnj;ها از کلمه&zwnj;ی آلتو استفاده می&zwnj;کنند. طی قرن&zwnj;های طولانی سازندگانی با آزمون و خطاهای مختلف در نهایت موفق شدند مویلایی بسازند که در عین حال سبک و گوچک بودن بتواند صدای بم&zwnj;تری نست به ویلن تولید کند.</p>

ساز ویولا یکی از ساز های کلاسیک بسیار خوش صدا است. این ساز را می توانید به صورت آنلاین و حضوری در آموزشگاه نوای شهر آشوب آموزش ببینید.

ساز ویولا را در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای به صورت آنلاین یا حضوری آموزش ببینید.

با ساز ویولا آشنا شوید

آموزش ساز ویولا

ویولا

احسان احدی

<p>در این دوره به آموزش روش های اجرای صحیح نت ها با علائم خاص مربوط به آن پرداخته میشود.</p>

آموزش چگونگی اجرا صحیح نت ها با علائم خاص مربوط به آن

شکل و علائم کاربردی و چگونگی اجرا

<p>&nbsp;آموزش روش های اجرا صحیح گام نوازی درست برای اینتوناسیون (کوک انگشتان) و آموزش چگونگی اجرا با زمانبندی درست با استفاده از مترونوم.</p>

آموزش روش های اجرا صحیح گام نوازی درست برای اینتوناسیون (کوک انگشتان) و آموزش چگونگی اجرا با زمانبندی درست با استفاده از مترونوم.

گام و آرپژ و روش‌های تمرین

دوره آرپژ و تمرین موسیقی

<p><span data-sheets-root="1" data-sheets-value="{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:&quot;همنوازی یا گروه نوازی، همان هماهنگی جمعی است که به آن آنسامبل گفته میشود. آنسامبل از ارکستر کوچک&zwnj;تر است و معمولا با سازهای هم&zwnj;خانواده تشکیل میشود.\n این گروه&zwnj;ها بسته به تعداد نوازنده و نوع قطعه به گروه&zwnj;های دو نفره (دوئت)، سه نفره (تیریو)، چهار نفره (کوارتت)، پنج نفره (کوئینتت) و ... شناخته می شوند. \nسبب این اتفاق ایجاد انگیزه برای تمرین بیشتر، آشنایی با آداب صحنه، افزایش علم و سواد اجرا، کسب اعتماد به نفس برای هنرجویان، غلبه بر استرس آن&zwnj;ها و در نهایت ورود هنرجویان به ارکستر است.\nعلاوه بر این در جهت تقویت دانش موسیقایی هنرجویان و تاثیر آن در نوازندگی آن ها، هنرجویان در کلاس&zwnj;های سلفژ و تئوری هم شرکت میکنند. \nاین آنسامبل از سازهای غربی تشکیل میشود؛ برای مثال: پیانو - سازهای زهی - سازهای بادی برنجی - سازهای بادی چوبی - سازهای کوبه ای\nحداقل سن، برای ورود به این گروه نوازی 12 سال است&quot;}" data-sheets-userformat="{&quot;2&quot;:8957,&quot;3&quot;:{&quot;1&quot;:0},&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;6&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;7&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;8&quot;:{&quot;1&quot;:[{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0,&quot;5&quot;:{&quot;1&quot;:2,&quot;2&quot;:0}},{&quot;1&quot;:0,&quot;2&quot;:0,&quot;3&quot;:3},{&quot;1&quot;:1,&quot;2&quot;:0,&quot;4&quot;:1}]},&quot;9&quot;:2,&quot;10&quot;:1,&quot;12&quot;:1,&quot;16&quot;:14}">همنوازی یا گروه نوازی، همان هماهنگی جمعی است که به آن آنسامبل گفته میشود. آنسامبل از ارکستر کوچک&zwnj;تر است و معمولا با سازهای هم&zwnj;خانواده تشکیل می شود.&nbsp;این گروه&zwnj;ها بسته به تعداد نوازنده و نوع قطعه به گروه&zwnj;های دو نفره (دوئت)، سه نفره (تیریو)، چهار نفره (کوارتت)، پنج نفره (کوئینتت) و ... شناخته می شوند.&nbsp;سبب این اتفاق ایجاد انگیزه برای تمرین بیشتر، آشنایی با آداب صحنه، افزایش علم و سواد اجرا، کسب اعتماد به نفس برای هنرجویان، غلبه بر استرس آن&zwnj;ها و در نهایت ورود هنرجویان به ارکستر است.<br>علاوه بر این در جهت تقویت دانش موسیقایی هنرجویان و تاثیر آن در نوازندگی آن ها، هنرجویان در کلاس&zwnj;های سلفژ و تئوری هم شرکت می کنند. این آنسامبل از سازهای غربی تشکیل میشود؛ برای مثال: پیانو - سازهای زهی - سازهای بادی برنجی - سازهای بادی چوبی - سازهای کوبه ای<br>حداقل سن، برای ورود به این گروه نوازی 12 سال است.</span></p>

با شرکت در دوره های گروه نوازی ساز های غربی می توانید اعتماد به نفس خود را در این زمینه بالا برده و برای شرکت در اجرا های گروهی آماده شوید.

برگزاری دوره گروه نوازی ساز های غربی در آموزشگاه شهر آشوب

گروه نوازی ساز های غربی

امیر مینوسپهر

<h3>ساختمان ویلنسل</h3>
<p>ویلنسل در ساخت و مصالح بسیار شبیه ویلن است. ویلنسل از بخش&zwnj;های مختلفی چون جعبه&zwnj;ی طنینی(کاسه&zwnj;ی رزونانس)٬ دسته٬ خرک٬ گوشی&zwnj;ها٬ پل٬ باس بار٬ گریف٬ سیم&zwnj;گیر٬ سیم&zwnj;ها و شیطانک و میله&zwnj;ی آهنین پایین ساز(اند پین) ساخته&zwnj;شده&zwnj;است.جعبه&zwnj;ی طنینی که جعبه&zwnj;یی چوبی و توخالی است شامل &nbsp;صفحه&zwnj;ی رویی ساز٬ صفحه&zwnj;ی زیرین ساز و دو کلاف کناری ساز می&zwnj;شود. بر روی این جعبه دو حفره&zwnj;ی بزرگ به شکل حرف اف انگلیسی کنده شده است تا صدای ساز از آن&zwnj;ها خارج شود.چهار سیم ساز به گوشی&zwnj;های بالای ساز متصل می&zwnj;شوند٬ از روی گریف ساز می&zwnj;گذرند٬ بر روی خرک سوار می&zwnj;شوند و در نهایت به سیم&zwnj;گیر پایین ساز متصل می&zwnj;شوند. نام چهار سیم ویلنسل به ترتیب لا٬ ر٬ سل و دو هستند.. آرشه&zwnj;ی ساز ویلنسل تکه چوبی است به طول ۷۳ سانتی&zwnj;متر طول دارد و رشته&zwnj;ای از موهای دم اسب در طول آن کشیده&zwnj;شده و به دو سر آرشه متصل می&zwnj;شود.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا ویلنسل</h3>
<p>به دلیل گستره&zwnj;ی صدایی بسیار وسیعی که ساز ویلنسل دارد٬ نت&zwnj;های آن را در کلیدهای فای خط چهارم٬ دوی خط چهارم و کلید سل نوشته می&zwnj;شود.ویلنسل از نظر پختگی و پر حرارت بودن صدایش شهرت و شایستگی خاصی دارد. دو سیم بم آن٬ خصوصا سیم دو٬ صوتی غنی و پر چثه دارد٬ پاساژهایی که روی آن&zwnj;ها اجرا می&zwnj;شود٬صدایی سنگین و موقر دارند. سیم ر درخشان&zwnj;تر است و کیفیتی لطیف و نرم دارد در حالی که سیم لا دارای صوتی خوانا و پرطنین است. از ساز ویلنسل می&zwnj;توان به عنوان ساز تک&zwnj;نواز٬ گروه نواز و ساز ارکسترال استفاده کرد. هم&zwnj;چنین از این ساز در انواع مختلفی از موسیقی هم&zwnj;چون کلاسیک٬ پاپ٬ جز و راک استفاده&zwnj;ی فراوانی می&zwnj;شود. از مشهورترین قطعات ویلنسل می&zwnj;توان به کنسرتو برای ویلنسل و ارکستر اثر آنتونین دورژاک٬ کنسرتو برای ویلنسل و ارکستر اثر ادوارد الگار و شش سویی اثر یوهان سباستین باخ اشاره کرد. از مشهورترین نوازنده&zwnj;های ویلنسل می&zwnj;توان از افرادی چون ولادیمیر روستروپوویچ٬ پابلو کازالس و میشا مایسکی و ژاکلین دوپره نام برد.</p>
<h3>تاریخچه ویلنسل</h3>
<p>خانواده&zwnj;ی ویلن در قرن شانزدهم میلادی از میان سازهای فیدل بیرون می&zwnj;آیند. ویلنسل از سازی به نام ویلنسل باس به وجود می&zwnj;آيد. در قرن هجدهم میلادی نوازندگان متعددی باعث به وجود آمدن تغییراتی در این ساز شدند. بسیاری از ویلنسل&zwnj;های آن زمان٬ ویلن&zwnj;هایی بودند که بریده شده بودند. انداره&zwnj;ی استاندارد ساز ویلنسل تا سال هزار و هفتصد میلادی مشخص نشد. از آن زمان سازندگان مشهوری چون استرادیواری٬ گوارنری و آماتی ویلنسل&zwnj;هایی را ساختند که ما امروزه به عنوان ویلنسل مدرن می&zwnj;شناسیم.</p>

آموزش ساز ویلنسل در کلاس آموزشی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه به صورت حضوری و آنلاین.

برگزاری کلاس آموزشی ویلنسل در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه شهر آشوب.

تاریخچه ساز ویلنسل

آموزش ویلنسل

ویلنسل

پارسا هادی

پرنیا میرباقری

<p>که از نوعی ریتم و وزن درونی (آزاد) پیروی می کند. این مجموعه از تسلسل آزاد الگوهای لحنی (ملودیک) حول یک یا چند نت شاهد به وجود می آید. از ویژگی های مهم آواز، دوش معین تحریر، نحوه ی درآمد و فرود، اوج و حضیض، انتخاب شعر، درست ادا کردن واژه ها و رعایت تناسب حالات (آهستگی، بلندی، نرمی، سختی، جنبش و ...) است. آواز، بدین معنا با ((آواز)) به معنای دستگاه فرعی (کوچک) در گستره ی ردیف ایرانی تفاوت دارد.آواز دستگاهی ایرانی در اصطلاح، به دستگاه فرعی(کوچک) گفته می شود که از دل یک دستگاه به وجود می آید. این دستگاه فرعی از همه ی ویژگی های دستگاه اصلی به وجود می آید.این دستگاه فرعی از همه ی ویژگی های دستگاه اصلی برخوردار است اما محدوده ی صوتی کوچک تر و گوشه های کم تری دارد. مشخصه های محتوایی آواز در موسیقی ایرانی،وجود &nbsp;جمله های شعری، صدای انسانیو استفاده از وزن و ضرب موجود در اشعار فارسی است.</p>
<p>آموختن آواز ایرانی علاوه بر جزابیت برای علاقه مندان آواز ایرانی، کمک شایانی به فراگرفتن موسیقی دستگاهی و مقامی ایرانی و همچنین ادبیات غنی فارسی می کند. هر هنرجو و موسیقی دانی که علاقه به آوازایرانی داشته باشد می تواند از این دوره استفاده کند. بهتر است در کنار این دوره، کلاس های سلفژ گذرانده شود. &nbsp; &nbsp;</p>

آواز و صداسازی ایرانی

حسام عباسپور

رضا شرفی

<h3>ساختمان سه&zwnj;تار</h3>
<p>سه تار از قسمت های مختلفی تشکیل شده است. کاسه، گلابی شکل و از جنس چوب است و روی دهانه&zwnj;ی آن، صفحه&zwnj;ی چوبی قرار دارد. کاسه را گاه یک تکه و گاه از ترک های به هم متصل شده&zwnj;ی چوبی می&zwnj;سازند و به منظور زیبایی گاه با طرح هایی با صدف یا استخوان بر روی آن نصب می&zwnj;کنند. صفحه&zwnj;ی روی سه تار از جنس چوب است و معمولا سوراخ های کوچکی روی آن ایجاد می&zwnj;شود که برای خروج صدا مؤثر است. خرک از جنس چوب است و سطح زیرین مسطح آن بر روی صفحه قرار می&zwnj;گیرد. روی خرک شیارهای کم عمقی ایجاد می&zwnj;شود که سیم ها از روی آن عبور می&zwnj;کنند. دسته&zwnj;ی سه تار در مقایسه با کاسه ی آن باریک&zwnj;تر است و به صورت لوله&zwnj;ای توپر به از چوب ساخته می&zwnj;شود. روی دسته (که انگشت&zwnj;گذاری می شود) مسطح و پشت آن نیم&zwnj;دایره است و دستان ها در طول دسته بسته می&zwnj;شوند. دسته&zwnj;ی سه تار از یک طرف به کاسه و از طرف به سرپنجه متصل است. &nbsp;سرپنجه در ابتدای طول دسته و از جنس چوب است که چهار عدد گوشی، دو به دو در طرفین آن قرار گرفته اند. گاه داخل سرپنجه را به طرف بیرون خالی می کنند و سیم های تار بسته می شوند. گوشی&zwnj;ها از جنس چوب به صورت میخ سر پهن ساخته می&zwnj;شوند. انتهای گوشی که باریک&zwnj;تر است در قسمت توپر چوب سرپنجه فرو می&zwnj;رود و قسمت پهن گوشی که برای کوک کردن ساز با دست چپ استفاده می&zwnj;شود. دستان بندی سه تار درست مانند تار و جنس دستان ها از زه یا نخ نایلون است. سه&zwnj;تار نیز معمولا بیست و هشت دستان دارد که در گروه های چهارتایی و سه تایی بسته می&zwnj;شوند.</p>
<h3>نوازندگی و اجرا سه&zwnj;تار</h3>
<p>نوازندگان سه&zwnj;تار برای اجرای آن، در دو حالت نشسته روی زمین (چهار زانو) یا روی صندلی بدون دسته، کاسه&zwnj;ی ساز را به صورت مورب و بین انتهای ران و سمت راست شکم قرار می&zwnj;دهند، به طوری که صفحه&zwnj;ی ساز بر زمین عمود باشد. هر دو دست راست و چپ به صورت مشت نیمه باز روی ساز قرار می&zwnj;گیرند. سر انگشتان دست چپ روی پرده&zwnj;های (دستان&zwnj;های) دسته سه&zwnj;تار حرکت می&zwnj;کنند و با قرار دادن سیم در پشت پرده مورد نظر طول آزاد سیم را کوتاه یا بلند می&zwnj;کنند. انگشت&zwnj;گذاری دست چپ در قالب ده دستان&zwnj;ها انجام می&zwnj;گیرد که هر دستان شامل سه پرده روی سیم&zwnj;های اول، دوم و سوم است. دست راست روی صفحه ساز قرار می&zwnj;گیرد و ناخن انگشت اشارهٔ دست راست سیم&zwnj;ها را به کمک ضربه زدن به ارتعاش در می&zwnj;آورد. برای نوازندگی سه تار از انگشتان اشاره، میانی، حلقه و در بعضی موارد انگشت کوچک دست چپ استفاده می&zwnj;شوند. همچنین استفاده از انگشت شست برای پرده&zwnj;گیری روی سیم بم نیز کاربرد دارد. از نوازندگان به نام سه تار می توان از میرزا عبدالله، درویش خان، ابوالحسن صبا، جلال ذوالفنون، حسین علیزاده، داریوش طلایی، داریوش پیرنیاکان، مسعود شعاری و کیهان کلهر نام برد.</p>
<h3>تاریخچه سه&zwnj;تار</h3>
<p>سه&zwnj;تار از خانواده&zwnj;ی تنبور است اما امروزه از نگاه روش نواختن و شکل دسته و تکنیک&zwnj;ها بسیار به تار نزدیک است. سه&zwnj;تار در گذشته سه سیم (تار) داشته و اکنون چهار سیم دارد که سیم سوم و چهارم آن نزدیک به هم قرار دارند و هم&zwnj;زمان نواخته می&zwnj;شوند و مجموعهٔ آن دو را معمولاً سیم &laquo;بم&raquo; می&zwnj;نامند. با گذشت زمان کسانی چون ابونصر فارابی، ابوعلی سینا، صفی الدین ارموی و از متأخران ابوالحسن خان صبا لزوم افزایش یک سیم دیگر به این ساز را درک کرده و سه&zwnj;تارهای امروزی دارای چهار سیم هستند. این سیم از نظر تاریخی چهارمین سیمی&zwnj;است که روی ساز قرار گرفته، ولی در ترتیب قرارگیری سیم&zwnj;ها از پایین به بالا سیم سوم است. سیم سوم سه تار به سیم مشتاق معروف است و به روایتی از ابوالحسن صبا این سیم را نخستین بار درویشی به نام مشتاق علی شاه به این ساز افزوده&zwnj; است. صدای این ساز برای نخستین بار در سال ۱۳۰۶ با اجرای پروانه ضبط شد.</p>

آموزش ساز سه تار در آموزشگاه موسیقی نوای شهر آشوب در کنار اساتید حرفه ای و با تجربه.

اساتید

خدمات

شهرآشوب